Ժողովրդի գրպանից՝ Փաշինյանի իշխանությանը․ Փաշինյանը փորձում է կանխել հարցադրումը՝ արժե՞ր հանրաքվեի համար 3,5 մլրդ դրամ ծախսել․ Անդրանիկ Թևանյան

Մոտ 3,5 միլիարդ ՀՀ դրամ է ծախսվելու սահմանադրական փոփոխությունների հանրաքվեն կազմակերպելու համար։ Այսինքն՝ ապօրինի այդ գործընթացը հարկատուներիս վրա «նստելու» է ավելի քան 7,3 միլիոն դոլար։

Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրառում է կատարել «Պոլիտէկոնոմիա» հետազոտական ինստիտուտի տնօրեն Անդրանիկ Թևանյանը։

Գրառումը ներկայացնում ենք ստորև․

«Վարչապետը հանրաքվեն հիմնավորում է ժողովրդի կարծիքը լսելու ցանկությամբ (ի դեպ, աշխարհի բոլոր խոշոր հանցագործություններն արվել են ժողովրդի անունից)։

Փաշինյանը վախենում է քննադատությունից։ Նա փորձում է կանխել այն հարցադրումը, թե արժե՞ր արդյոք հանրաքվեի համար 3,5 միլիարդ դրամ ծախսել։

Այդ հարցադրումը վարչապետը շահարկում է համարում ու կառավարության նիստում պոպուլիզմի մաստեր-կլաս ցուցադրում։

Նա ասում է, որ այդ 3,5 միլիարդ դրամի ծախսը կորած չէ, քանզի այն մտնելու է մեր տնտեսության մեջ (թուղթ, գրիչ, վճարներ և այլն)։ Համ էլ, ըստ նրա, 1 միլիարդ դոլարով ավելացել են բյուջետային եկամուտները, ինչը իրավունք է տալիս 7,3 միլիոն դոլար ծախսել ժողովրդի կամքը (դե՛, իր ցանկությունը, էլի՛) կյանքի կոչելու համար։

Բացի այդ՝ ասում է ինչքան այսպիսի հանրաքվեներ լինեն, այնքան ավելի շատ բյուջե կհավաքվի։ Ուզում է ասել, որ ինչքան շատ իշխանություն ունենամ, այնքան շատ փող կհավաքեմ բյուջե ու այնքան շատ կբաժանեմ. սա արդեն պողոսների համար նախատեսված «կուտ» է։

Փաստորեն, ստացվում է, որ հանրաքվեի ծախսը տնտեսության մեջ մտնող է ու կորած տեղ չէ, և դեռ մի բան էլ տնտեսական աշխուժությանն է նպաստում։ Այդ տրամաբանությամբ կարելի է ամեն օր հանրաքվե անել և տնտեսական աշխուժությանը նպաստել։ Այդ տրամաբանությամբ են, թերևս, արվում նաև վարչապետի անձնական ճոխ ծախսերը (չէ՞ որ դա էլ կարելի է ներկայացնել որպես տնտեսության մեջ արվող ծախսեր. օրինակ՝ ինքը կարող է սև խավիար գնել ու դրանով նպաստել խավիարի վաճառքին, խավիար վաճառողը ստացած եկամուտը կարող է ծախսել այլ բաներ գնելու վրա՝ դրանով իսկ նպաստելով այլ բաներ վաճառողի տնտեսական աշխուժացմանը և այդպես շարունակ)։ Սա նոր խոսք է տնտեսագիտության մեջ, և վարչապետը կարող է հավակնել Նոբելյան մրցանակի։

Եթե մարդը սեփական իշխանության ավելացումն ու դատական իշխանության սեփականաշնորհման ձգտումը կարողանում է պողոսների վրա «նաղդել» որպես «ժողովրդի կամքով ու ժողովրդի համար» արվող ծախսեր, ապա դա, իրոք, մրցանակի է արժանի։ Դրա համար հատուկ տաղանդ է պետք։

Համաշխարհային հռչակ ունեցող պոպուլիստները մի քանի պտույտ հաստատ կարող են անել իրենց գերեզմաններում»։

Այս թեմայով Կորոնավիրուսային տոտալիտարիզմ Չհայտարարված պատերազմ․ գրառումներ «ճակատից» Ներկա ՍԴ կազմը չի կարող փաշինյանական օլիգարխիա ձևավորելու գործիք դառնալ. դա է պատճառը, որ գործը հասավ հանրաքվեի. Անդրանիկ Թևանյան