Այն ինչ եղավ Սյունիքում, կարող է վաղը լինել Տավուշում
Ադրբեջանցիները, չնայած ռուսաստանցի խաղաղապահների ներկայությանը, երեք օր առաջ վերցրին ու փակեցին Կապանը Գորիսին կապող ճանապարհը, արտաքին աշխարհից կտրելով չորս հայկական գյուղ:
Վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող նիկոլը վերցրեց ու արդարացրեց ադրբեջանցիների քայլը, հայտարարելով, թե իրենք փակել են իրենց տարածքով անցնող ճանապարհի հատվածը: Ավելին, ասաց, որ մենք ունենք գրունտային լավ ճանապարհ:
Գորիս-Կապան ճանապարհի մի փոքրիկ հատվածը, իրոք, դեռ խորհրդային տարիներին անցնում էր Ադրբեջանական ԽՍՀ տարածքով: Ընդամենը մի փոքրիկ հատված, որն այն ժամանակ խնդիր չէր կարող ստեղծել: Հիմա իրավիճակը բոլորովին այլ է: Եթե առաջ Հայաստանն ու Ադրբեջանը մի պետության կազմում էին, ապա հիմա առանձին պետություններ են, ավելին՝ թշնամական պետություններ են:
Երբ անցած տարվա նոյեմբեր-դեկտեմբերին Սյունիքի համայնքապետերը, հանրության առողջ հատվածը աղաղակում էր, թե չի կարելի հետ քաշվել GPS ով որոշված սահմանները, գործող վարչախումբն ընդդիմանում էր եւ հայտարարում, թե դա արվում է անվտանգության նկատառումներով: Հիմա տեսնում ենք այդ անվտանգության հետեւանքները:
Հիշենք, թե ինչ մեծ արագությամբ էին որոշվում սահմանները Սյունիքում, ընդ որում, բոլորն են հիշում, որ սահմանազատման ժամանակ հիմք էր ընդունվում Գուգլի քարտեզը: Հիմա ամենակարեւորը՝ Գուգլը ինչ-ինչ պատճառներով, դեռ տարիներ առաջ հայ-ադրբեջանական սահմանի գիծը մի փոքր ձախ կամ արեւմուտք տարավ: Քարտեզում դա աննշան է: Մասնագետներից բացի դա որեւէ մեկը չի նկատի, բայց այդ աննշան փոփոխման պատճառով հայաստանյան հսկա տարածքներ նշված են որպես ադրբեջանական: Այդ թվում եւ Գարիս-Կապան ճանապարհի այլ հատվածներ եւս այդ քարտեզով հայտվում են Ադրբեջանում:
Ակնհայտ է, որ այս պատերազմին Ադրբեջանը վաղուց էր պատրաստվում, անգամ համագործակցելով Գուգլի հետ:
Եթե հայկական զինված ուժերը այդքան արագ հետ չբերվեին, ապա այսօր Սյունիքում խնդիր չէինք ունենա, այլ հանգիստ եւ անվտանգ պայմաններում կպատրաստվեինք սահմանազատմանը եւ սահմանագծմանը:
Հիմա Սյունիքը վտանգի մեջ է, հիմա գյուղեր կան, որոնք անգամ սննդի խնդիր ունեն:
Հիմա մեկ այլ հիշեցում. նախընտրական արշավի ժամանակ, Դիլիջանում նիկոլը կրկին պնդեց, թե այո, անկլավները պետք է փոխանակվեն: Ընդգծենք, որ նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթում նման կետ եւ պահանջ չկա: Մնում է կռահել, թե այդ ինչ մղումով է նիկոլը ցանկանում Տավուշում եւ Արարատում սահմանային փոփոխություններ իրականացնել:
Անկասկած, նման փոփոխություն չի կարելի թույլ տալ, բայց փորձեք մի պահ պատկերացնել, որ այն իրականություն է դառնում: Նախ, փոփոխությունները եթե արվեն GPS ով, ապա հայաստանյան հսկայական տարածքներ նվիրելու ենք Ադրբեջանին, բայց ամենակարեւորն այն է, որ Ադրբեջանը վերահսկելու է Իջեւանից դեպի Ադրբեջանի սահման եւ Վրաստանի սահման միջպետական երկու կարեւոր ճանապարհները, բացի այդ վերահսկելու է դեպի Բերդի տարածաշրջան, նախկին Շամշադինի շրջան տանող միակ նորմալ ճանապարհը, վերահսկելու է Տավուշի մարզերի մի քանի բնակավայրերի միջեւ ճանապարհը:
Եւ եթե մի օր Ադրբեջանը որոշեց փակել Գորիս-Կապան ճանապարհը, ապա մի օր էլ կարող է որոշել եւ փակել Տավուշով անցնող գերկարեւոր ճանապարհները, չնայելով այնտեղ պարզված ռուսաստանցի խաղաղապահների դրոշներին, որից հետո նիկոլը կարող է ասել՝ փակել են իրենց տարածքով անցնող ճանապարհըները: Ընդամենը:
Մի՞թե այս ապագան եք ցանկանում, մի՞թե չեք հասկանում, որ այս քայլերով փորձ է արվում իրականություն դարձնել այն, ինչ նախօրեին ասաց Ալիեւը՝ Հայաստանն այլեւս անկախ պետություն չէ: Այո, եթե Ադրբեջանին հանձնեք նաեւ Տավուշի ճանապարհները, ապա մենք այլեւս չենք կարող ասել, որ ունենք պետություն...
Top-News.am