Անասնագող գյուղապետը եւ հայհոյող ու անիծող «հեղափոխականները»
Իրավիճակ է փոխվել. ասում ենք ու անում ամենաանհեթեթ քայլերն ու անցնում առաջ, իսկ ավելի ճիշտ՝ հետ գլորվում:
Որեւէ մեկը չնկատեց, որ հեղափոխական Հայաստանում Լուսաձոր գյուղում գյուղապետ է ընտրվել ութամյա կրթությամբ մի երիտասարդ, որը ընդամենը մի քանի տարի առաջ դատապարտվել էր հարեւան գյուղից անասնագողություն կատարելու համար:
Մի՞թե ամբոխները խելագարված փողոց էին դուրս եկել, որ Լուսաձորում գյուղապետ ընտրվի անասնագողը, Վաղարշապատ-Էջմիածնում քաղաքապետ ընտրվի աթեիստ մի երիտասարդ կին, Հրազդանում քաղաքապետ ընտրվի Սասուն Միքայելյանի 24-ամյա որդին:
Այնքան ենք խճճվել աբսուրդի մեջ, որ ոչնչի ուշադրություն չենք դարձնում եւ խրվում ենք մի իրականության մեջ, որը կարող է խժռել մի ամբողջ երկիր: Ասում են, թե ժամանակակից աշխարհում, որեւէ պետություն չի կործանվում: Համաձայն ենք՝ դե յուրո չեն կործանվում, բայց մի՞թե կործանված չեն Լիբիան ու Սիրիան, Մալին ու Սոմալին:
Հենվել մի ընտրազանգվածի վրա, որը գիր ու գրականությունից, կրթությունից եւ տարրական դաստիարակությունից հեռու է եւ նրանով ճնշում գործադրել ամբողջ քաղաքական դաշտի վրա, մեղմ ասած, վտանգավոր է, իսկ առանց մեղմ ասելու՝ կործանարար:
Այն ինչ տեղի ունեցավ Լենա Նազարյանի եւ Ալեն Սիմոնյանի հետ, ցույց է տալիս, որ մենք րոպե առաջ պետք է կանգ առնենք, մեզ թափ տանք եւ փորձենք փրկել իրավիճակը: «Հեղափոխականները», պարզվում է, ճանաչում են եւ ընդունում բացառապես Նիկոլ աինյանին: Նրանք անգամ չգիտեն, որ Ալեն Սիմոնյանը կամ Լենա Նազարյանը «Ելք» խմբակցության անդամներ են:
Ալեն Սիմոնյանը եւ Լենա Նազարյանը հայտարարել էին, թե այս կամ այն պատճառով Նիկոլ աշինյանի օգտին չեն քվեարկելու, որից հետո արժանացել էին անեծքների եւ հայհոյանքների:
Հիմա արդեն ՔՊ-ական պատգամավորները, նախարարները, փոխնախարարները, մարզպետներն ու փոխմարզպետները, քաղաքապետերը եւ գյուղապետերը կհասկանան, որ իրականում իրենց վարկանիշը «հեղափոխականների» մոտ զրո է:
Հայաստանում մոնղոլ-թաթարական խանությանը, ապա դրան հաջորդած ցարական Ռուսաստանին բնորոշ իրավիճակ է: Իրենից ինչ որ բան ներկայացնում է միայն նա, որի հետ խոսում կամ շփվում է ցարը, եւ այնքան ժամանակ, քանի դեռ խոսում եւ շփվում է:
Այսպես մենք հեռու չենք գնա, սա բերելու նորանոր խնդիրների եւ հարցերի: Հենց այս իրավիճակում են 23 տարեկան տղային ՊԵԿ-ում վարչության պետ նշանակում, ինչ որ մեկի ընկերուհուն՝ քաղաքապետ ընտրում, «փետրվարի 31»-ին նախարար նշանակում, 27-ամյա անփորձ երիտասարդին նախարարի պաշտոն նվիրում:
Կարծում ենք, արդեն ուշ է, բայց գոնե հիմա կանգնենք եւ փորձենք հասկանալ, թե ուր ենք հասել եւ ինչի մեջ ենք, հակառակ դեպքում հետո շատ ուշ է լինելու:
Հակոբ Ասատրյան
Top-News.am