Քաղաքագետ, ԵՊՀ դոցենտ Վլադիմիր Մարտիրոսյանը գրում է.
«Փաշինյանին պետք է հուշել, որ Ռ. Քոչարյանով իր կորցրած ընտրազանգվածին հետ բերելու ու հետո նույն ընտրազանգվածին, որն իրեն ու իրենց վաղուց «թուրք» է համարում հեր,մեր,տուն ու լավ քրֆելը քաղաքական իմբիցիլության վերջին ստադիան ա:
Քաղաքացիական պատերազմներն ավելի չնչին բաներից են սկսվել, քան պառլամենտում մի ողջ ժողովրդի հեր, մեր, լավ ու տուն հայհոյելը:
P.S. 2026, եթե հասնի ՔՊ-ն պարտադիր թող էսօրվա իրենց «թուրք» համարողներին ուղղված հայհոյանքը դարձնի ՔՊ նախընտրական կարգախոս»:
Հասարակական գործիչ, լրագրող Նաիրի Հոխիկյանը գրում է.
«Ռոբերտ Քոչարյանի հոր ինքնությունը հայտնի է յուրաքանչյուր նորմալ մարդու։ Նա ծնվել է Արցախի Աստղաշեն գյուղում 1910 թվականին։ Զտարյուն հայ է։ Եղել է գյուղատնտեսական գիտությունների թեկնածու, զբաղվել է գիտահետազոտական աշխատանքով։ Մահացել է 1977 թվականին:
Իսկ ահա թե ով է եղել Նիկոլ Փաշինյանի մայրը, ում հետ է մտերմություն արել 1974 թվին, ինչ հանգամանքներում է ի հայտ եկել Նիկոլը, շատ բան հայտնի չէ։
Հայտնի չէ նաև, թե ովքեր են ՔՊ -ական պատգամավորներից ու պաշտոնյաներից շատերի հայրերը։ Ասենք' Վահագն Ալեքսանյանը երբևէ տեսե՞լ է իր հորը։ Արդյո՞ք նրա հայրը հայ է։
Տարիներ առաջ մի տղայի և իր հոր վեճին ականատես եղա։ Այդ տղան իր հորն ասում էր, թե նա իր համար ընդամենը կենսաբանական հայր է, քանի որ բավարար փող չի տալիս իրեն։ Տարիներ հետո այդ տղան դարձավ ՔՊ -ական նախարարներից մեկը։
Այլ կերպ ասած' Լևոն Քոչարյանին առաջարկում եմ շան տեղ չդնել անհայտ ծագում ունեցող ոհմակի վայրահաչությունները»։
Երևանի ավագանու «Մայր Հայաստան» խմբակցության անդամ Սամվել Հակոբյանը գրում է.
«Ընտրություններին դեռ մի ամբողջ տարի կա, բայց Նիկոլի պուճուրները արդեն սկսել են ցուցադրել իրենց ամենախորը հավատարմությունը իրենց դավաճան առաջնորդին։ Ինչո՞ւ։ Որ ապահովեն իրենց տեղը հաջորդ ցուցակում։ Շատ լավ հասկանում են, որ հաջորդ անգամ իրենց քանակը զգալիորեն պակաս է լինելու, ու հիմա ամեն մեկն փորձում է առաջ և աչքի ընկնել նիկոլին շողոքորթելու մրցավազքում։
Այսօրվա մեկ այլ դիտարկում։ Նիկոլի լավագույն սաներից՝ Վահագն Ալեքսանյանն ու Արթուր Հովհաննիսյանը, որոնք սովորաբար ամենաբարձրաձայն ու կեղծ քաջությամբ են հանդես գալիս, այսօր նկատելիորեն լուռ ու հեռու էին։ Սկզբում չհասկացա՝ ինչն է փոխվել, նույնիսկ հաճելիորեն զարմացա։ Բայց հետո պարզվեց պատճառը։ Պարզապես իշխանական խմբակցության կեսը դահլիճում չէր, ու այս քաջ տղերքը հանկարծ անջատել էին իրենց «դուխով» ռեժիմը։ Պարզվում է՝ իրենց խիզախությունն աշխատում է միայն, երբ 10-ը 1-ի դեմ է, կամ երբ դիմացինն իրենց ծնողի տարիքին է»։
«Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Լևոն Քոչարյանի օգնական Արթուր Սուքոյանը գրում է.
«Հարգելի ընկերներ, համախոհներ, գաղափարակիցներ,
դուք զանգում եք, գրում, պահանջում, որ արձագանքեմ ՔՊ-ականների կողմից հնչող Լևոն Քոչարյանին ուղղված (բայց տեղ չհասած) «հուժկու» վիրավորանքներին։ ճիշտն ասած՝ ինձ համար դա ամենահեշտ բանն է։ Կարող եմ պատասխանել սուր, սարկաստիկ, քաղաքական, անձնական, նույնիսկ պարզապես հայհոյանքով։
Սակայն այս անգամ դա անելու կարիք պարզապես չեմ տեսնում։ Լևոնը տեղում՝ ուղիղ իրենց աչքերի մեջ նայելով, դրանց վախից եկող հոտը քթի տակ, այնպիսի բազմահարկ պատասխաններ է տվել (այդ թվում՝ այնպիսին, որոնք կադրերից դուրս են մնացել), որ կարծում եմ՝ էլ ավել ասելու բան չկա։ Ամեն ինչ ասված էր տեղում։
Ինձ այստեղ մտահոգեց այն, որ Արսեն Թորոսյանը ԱԺ ամբիոնից՝ խոսափողով, հայտարարեց, որ ցանկանում է իրենց(ՔՊ-ին) անվանեն թուրք, բայց ոչ՝ հայհոյանքի իմաստով։ Իսկ եթե ինչ-որ մեկը հայհոյանքի իմաստով իրենց թուրք է ասել կամ ասի՝ «դրանց մերը, հերը, լավը» (ներողություն՝ կրկնելու համար)։
Նախ՝ եթե Լևոն Քոչարյանից վիրավորվել եք, իհարկե, ինձ համար դա հաճելի չէ, բայց պատասխան տվեք հենց իրեն։ Կամ, դե լավ, մեկ է՝ դուք սրբություն չունեք, վիրավորեք նրա ընտանիքը, ինչը միևնույն է՝ անում եք։ Բայց ծնող հայհոյել ամբիոնից՝ հարյուր հազարավոր մեր քաղաքացիներին, շատ լավ իմանալով, որ ձեզ հենց թուրք ու դավաճան են ասում՝ դա արդեն խոսում է, Արսեն, պարզապես քո թուրք լինելու մասին (որ իմաստով քեզ հարմար է՝ այդ իմաստով էլ հասկացի)։
Ուզում եմ հասկանալ՝ ինչու է հայը ուզում, որ իրեն անվանեն թուրք՝ որևէ իմաստով։ Ուզում եմ հասկանալ՝ «թուրք» ասելով ինչ նկատի ունենանք, որ չվիրավորվի, այդ որ իմաստով թուրքն է նրան հաճելի։
«Հային ցեղասպնող թու՞րք»,
«հային քնած սպանող թու՞րք»,
«հայի հայրենիքը զավթած թու՞րք»,
«44-օրյայում հային գլխատած թու՞րք» — էս թուրքերից ո՞ր իմաստով է ուզում, որ իրեն անվանենք։
Խնդիր չկա, ես կգնամ նրա պահանջին ընդառաջ։ Թող սրանցից իրեն ամենահոգեհարազատ տարբերակը ընտրի, և սրանից հետո հենց այդ իմաստով էլ թուրք կասեմ։ Բայց թող իմանա՝ թուրքի բոլոր իմաստներից ամենամեղմը հենց հայհոյանքի նպատակով օգտագործված «թուրքն» է։
Հ.Գ.
Տենաս՝ եթե օրինակ ասեմ՝ «վայ, ես քո թուրք տիրոջ մերը», էդ հայհոյանք ա՞ համարելու»: