Ինչից փրկեց մեզ մաքսատան այն աշխատողը
Հիշո՞ւմ եք 2019թ. ապրիլի 9-ը, երբ Նիկոլ Փաշինյանը Նորագավիթի ավտոմաքսատանը տեսնելով անկյունում դրված Հայաստանի դրոշը` կեղտոտ վիճակում, կարգադրեց բոլորին ազատել աշխատանքից։ Հիշո՞ւմ եք, որ Նիկոլ Փաշինյանը իր առջեւ կանգնած աշխատակցին հորդորեց դիմում գրել եւ ազատվել աշխատանքից: Իսկ պատկերացնո՞ւմ եք ինչպես կզարգանային իրադարձությունները մեր երկրում, եթե այդ երիտասարդը նայեր վարչապետի աչքերին եւ ասեր՝ անկյունում դրված դրոշի հետ ես կապ չունեմ, եւ բացի այդ դուք ինձ իրավունք չունեք ազատել աշխատանքից:
Եթե Փաշինյանն այն ժամանակ, 2019-ի ապրիլի 9-ին ստանար նման պատասխան, ապա ֆեյսբուքյան մի քանի լայվերով եւ գրառումներով ժողովրդին շատ մատչելի ձեւով բացատրելու էր, որ հենց ՊԵԿ աշխատակիցն ու նրա գործընկերներն են խոչընդոտում տնտեսական հեղափոխության հաղթանակին: Հետո սկսվելու էին զոմբիների եւ ֆեյքերի նույնատիպ գրառումները:
Տեսնելով, որ հոգեբանական ճնշումներն արդյունք չեն տալիս, Նիկոլ Փաշինյանը հրահանգելու էր օրենք ընդունել վաղ կենսաթոշակի անցնելու մասին, որով հենց այդ աշխատակցին առաջարկելու էին հրաժարական ներկայացնելու դեպքում օգտվել հաճելի եւ գայթակղիչ առաջարկից:
Իհարկե, խորհրդարանում իմքայլական պատգամավորները կուրծք ծեծելով քվեարկելու էին եւ ընդունելու այդ օրենքը, իսկ նախագահ Արմեն Սարգսյանն էլ ստորագրելու էր, բայց մաքսատան աշխատակիցը հրաժարվելու էր այդ առաջարկից, նյարդայնացնելով իմքայլականներին:
Արշավը ՊԵԿ աշխատակցի դեմ շարունակվելու էր եւ գործը հասնելու էր Վահագն Հովակիմյանի ու եւս 36 պատգամավորի օրենսդրական նախաձեռնությանը: Նրանք առաջարկելու էին օրենսդրական եւ սահմանադրական այնպիսի փոփոխություններ, որից հետո Փաշինյանն արդեն իրավունք էր ունենալու աշխատանքից ազատել ՀՀ ցանկացած քաղաքացու, բացի այդ վերացվելու էր ՊԵԿ-ը, որպես հակահեղափոխական օջախի:
Բնականաբար, ԵԽԽՎ-ն եւ Վենետիկի հանձնոժողովն անտարբեր չէին կարող մնալ եւ հանդես էին գալու սթափեցնող հայտարարություններով, ինչին իմքայլական մի քանի պատգամավոր արձագանքելու էին, ասելով, թե նրանք սթափեցնում են ոչ թե իրենց, ոչ թե վարչապետի գրասենյակին, այլ ՊԵԿ այն աշխատակցին եւ բոլոր հակահեղափոխականներին:
Որոշակի տատանումներից հետո Հովակիմյանը իրեն անհայտ պատճառներով հետ էր վերցնելու իր առաջարկությունների փաթեթը, Ազգային ժողովի նիստը հետաձգվելու էր, բայց քիչ անց հայտնվելու էր նոր նախագիծ, որով առաջարկվելու էր հանրաքվեով աշխատանքից ազատել ՊԵԿ այն աշխատակցին եւ լուծարել այն վարչությունը որտեղ նա աշխատում է:
Փաշինյանն անպայման ելույթ էր ունենալու եւ բացատրելու, որ ՊԵԿ այդ աշխատակիցը եւ նրա ընկերները ծծում են ժողովրդի արյունը եւ սպառնալու էր վայրահաչող շնաբարո դուրսպրծուկներին, այդպես էլ չբացատրելով, թե ում կոնկրետ նկատի ունի:
Բնականաբար իմքայլական մեծամասնությունը սահմանադրության եւ օրենքների բազմաթիվ խախտումներով կընդուներ որոշումը, առաջադեմ հանրությունը Արմեն Սարգսյանին կհորդորեին չստորագրել, բայց նա կստորագրեր, շտապելով ասել, թե դա դեռ ոչինչ չի նշանակում, ճիշտ այնպես, ինչպես ժամադրության համաձայնող աղջիկը շտապում է հավելել, թե դա դեռ ոչինչ չի նշանակում, որից հետո Փաշինյանը համերգի ժամանակ, համերգասրահից լայվ կմտներ եւ կասեր՝ դուխով ժողովուրդ:
Եւ վերջապես ամբողջ երկիրը կպատրաստվեր հանրաքվեին: Իմքայլականները եւ նրանց աջակիցները, արտերկրում բնակվող եւ հայաստանյան իրականությունից ոչինչ չհասկացողները կսկսեին մազերը պոկատելով բացատրել, որ երկրի ապագան, հեղափոխության հաղթանակը կախված է հենց ՊԵԿ-ի աշխատակցի եւ նրա աշխատած վարչության վերացմամբ, իսկ մյուս կողմը կսկսեր կոչ անել բոյկոտել հանրաքվեն, փաստաբաններն էլ ուսերը թոթվելով չէին հոգնի բղավել, ասել, որ ախր այս ամենը օրենքի ոչ մի հատվածում չի տեղավորվում:
Անշուշտ ոչ անհայտ Վահե Գրիգորյանն ու վերոհիշյալ Վահագն Հովակիմյանը անարգանքի սյունին կգամեին Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահ Ջանի Բուքիկիոյին, որը կհանդգներ ասել, որ հանրաքվեն չէր կարելի նշանակել օրենքի կոպիտ խախտումներով, իհարկե, կասկածի տակ դնելով նրա գիտելիքները:
Հայաստան, 21-րդ դար, ամերիկացիները պատրաստվում էր դրոշն ամրացնել Մարսի վրա, չինացիները Լուսինն են իրենցով անում, Եվրոպան գիտություն է զարգացնում, բուժում նախկինում անբուժելի հիվանդությունները, իսկ Փաշինյանը հայաստանցիների հետ հեղափոխություն-հեղափոխություն է խաղում, կարծես Ադրբեջանն ու Թուրքիան ոչ թե մեր, այլ Էստոնիայի հարեւաններն են:
Գեղամ Նազարյան
Top-News.am