Գերագույն գլխավոր պատահականությունը
«Իսկանդերի» թեմայով պարզվում է, գերագույն գլխավոր պատահականությանը, իբր իրավիճակը ճիշտ չի զեկուցվել: Սա, իհարկե, առաջին դեպքը չէ, որ սա իր ասածներից հրաժարվում է ու փորձում իրեն բնորոշ ձեւերով իրավիճակը հարթել:
Պարզվում է, նրան պարբերաբար իրավիճակը ճիշտ չեն ներկայացնում: Իսկ ո՞վ է այդ ներկայացնողը: Հիմա եւս չիմացանք, թե ով էր իրավիճակը սխալ ներկայացրել: Հիմա արդեն սկսում է բարբաջել, ակնարկել, թե 44-օրյա ամոթալի պատերազմի ընթացքում իրեն կրկին իրավիճակը սխալ են ներկայացրել:
Հետո, մի օր, դատարանում ասելու է, թե Սահմանադրական դատարանի առնչությամբ, օրինակ, վահագն հովակիմյանն էր իրավիճակը սխալ ներկայացրել: Դրանից հետո կասի, թե Արայիկ Հարությունյանն էր իրեն ասել, թե Շուշին դժգույն ու դժբախտ քաղաք էր:
Կպարզվի նաեւ, որ ադրբեջանական զինվորականների «Ուազ»-իկի հետ կապված նրան եւս իրավիճակը ճիշտ չեն զեկուցել: Ավելին, մի օր էլ կասի, իհարկե, կրկին դատավարության ժամանակ, թե կորոնավիրուսային համավարակի հետ կապված իրավիճակը եւս ոչ ճիշտ էին ներկայացրել, եւ որ միակ մեղավորը թորոսյան արսենն է:
Գերագույն գլխավոր պատահականությունը շարունակում է իր պահվածքով, իր քայլերով ծաղրել մեր երկիրը: Նա մեկ ինքն իրեն է հերքում, մեկ նրա ստերը ստիպված այլ պետությունների բարձրաստիճան ներկայացուցիչներն են հերքում:
Մարտի 1-ին նրա կազմակերպած ամոթալի-բերովի հանրահավաքը եւ դրան հաջորդած ուրախ երթը, մի օր կպարզվի, տեղի է ունեցել իրավիճակը նրան ոչ ճիշտ ներկայացնելու պատճառով:
Անկեղծ ասեմ, երբ Բաղրամյան պողոտայում մարտի 1-ին տեղի ունեցած 40 հազարանոց հանրահավաքից հետո տանը դիտեցի նիկոլի եւ ալենի, մյուս պատահականությունների մասնակցությամբ գըմփ գըմփ հու-հու-ն, մտածեցի, որ գուցե ճիշտ կլիներ, որ 2008-ի մարտի մեկի ողբերգությունից հետո, երբ նա բախումներ եւ արյունահեղություն հրահրեց, ապա՝ ճողոպրեց (որոշ ականատեսների վկայությամբ ծնկաչոք էր խնդրում իրեն փախցնել Մյասնիկյանի արձանի մոտից), իսկ հետո հայտնվեց ճաղավանդակի հետեւում, տեղի ունենար իսկապես արդար դատաքննություն, եւ նա դատապարտվեր ցմահ բանտարկության: Այսպես՝ գուցե նրան ոմանք դեռ հերոս համարեին, իսկ որ ամենակարեւորն է, մենք ոչ Արցախի մեծ մասը կկորցնեինք, ոչ մեր տղերքը կզոհվեին, ոչ էլ այսօր ականատես կլինեինք նրա կազմակերպած ամոթալի երթին:
Ի դեպ, 2008-ին, երբ լուրեր տարածվեցին, թե իբր Խաչատուր Սուքիասյանից անարդարաբար խլել են «Բջնին», հանրությունը նրան աջակցելով բոյկոտում էին «Բջնին» եւ «Նոյը»: Երեկ Խաչատուր Սուքիասյանը կանգնել էր այն ստահակի կողքին, որի պատճառով մեր հինգ հազար, առնվազն հինգ հազար տղերքը զոհվեցին, տասը հազարը վիրավորվեց, նրանցից շատերը դարձան հաշմանդամ, կորցրինք Շուշին, Հադրութը, Քարվաճառը, Ավետարանոցը: Հիմա հանրությունը կրկին պետք է բոյկոտի, բայց այս անգամ արդեն Խաչատուր Սուքիասյանի հետ կապված խանութները, ապրանքները, բանկերը, մոլերը, առեւտրի կենտրոնները: Հենց այսպես են երկիրը երկիր սարքում: Եթե Խաչատուր Սուքիասյանի համար Շուշին ոչինչ է, մեր տղերքը ոչինչ են, ապա նա մեզ համար առնվազն ոչինչ է:
Գեղամ Նազարյան
Ճշմարտություն սերունդների համար