Ինչ են այսօր գրել հերոսների հայրերը, մայրերը, դուստրերը, կանայք, հորաքույրները
Բա հիմա ո՞ւմ ուսին խաղաղություն գտնեմ Ղազարսս, հաշված օրերից կլրանա մի տարին, որ ապրում եմ Չապրելով: Բացակայությունդ սպանում է ինձ...
Էլեն Սարուխանյան, հերոս Ղազար Սարուխանյանի քույր
Ու տղերքը ափսոս չէին, տղերքը պահեցին մեզ և ձեզ, տղերքի կյանքի գնով է, որ հիմա ապրում,աշխատում ու ծիծաղում են հայ կոչվող ընտանիքները։ Ափսոս ենք մենք, որ չպահեցինք ու չգնահատեցինք այս ոսկե սերունդը, որ աշխարհի ցանկացած պետություն կերազեր ունենար իր զորքի, բանակի կազմում։ Այսպես նվիրված, ազգասեր, բանիմաց, անկոտրում ու վճռական։
Ափսոս ենք մենք, որ մինչև հիմա չգիտակցեցինք, որ տղերքին հենց սկզբից էին դավաճանել պետական ամենաբարձր ամբիոնից, երբ ասվեց, որ "եկեք պայմանավորվենք, որ ինչ էլ որ լինի, մենք մեզ պարտված չենք համարելու։ ", Դա հենց ապացույցն է նրա, որ պատերազմի ելքը արդեն իսկ կանխորոշված էր, ու այդ պարագայում 5000 սերունդ տվող հայ զավակ, զոհաբերելը իսկական ցեղասպանություն է։ Ափսոս ենք մենք, որ այս ամենը չգիտակցեցինք ու չպատժեցինք դավաճանին։
Զավեն Մկրտչյան, հերոս Հայկազ Մկրտչյանի հայր
Դավաճաններ, գոնե պատկերցնո՞ւմ եք, թե ինչ է նշանակում հագեցնել չհագեցող կարոտդ սառը քարից, անիծվեք դուք:
Աստղ Գալեյան-Մանասյան, Հերոս Մխիթար Գալեյանի մայր
Ինչ կարող էի անել քեզ համար, որ չարեցի, խնդրեցի, ասացի՝ Տիկ, Նարեն մեղք էտուն կգաս, պատասխանեցիր՝ վայ, մամ, գալու եմ: Բա ինչու խոսքդ չպահեցիր, ոնց ապրեմ, ասա, ոնց ապրեմ առանց քեզ, քո այն սիրուն ժպիտը ուր գնաց:
Տղերքը կան, ու միշտ կլինեն: Երբեք բացակա չենք դնի:
Ռուզաննա Սարգսյան, հերոս Տիգրան Սարգսյանի մայր
Մարտակերտի շրջանում ամեն ինչ սկսվեց 7 անց 15-ի շրջանում... Դժոխքի առաջին օրը... Դժոխք, որ շատերի համար կարծես չէր էլ եղել, իսկ մեզ համար դարձավ անվերջանալի տառապանքի, ավաղ միայն սկիզբը:
Գոհար Սիմոնյան, հերոս Ալեքս Սիմոնյանի մայր
Սա հաշիվ չի: Տիգրևան, ես սպասում եմ քեզ՝ հաղթանակած, իմ հերոս տղա:
Նարինե Շահբարյան, հերոս Տիգրան Շահբարյանի հորաքույր
Այնքան ջերմություն, սառը նկարում իմ հավերժություն:
Մարգարիտա Պետորսյան, հերոս Իշխան Պետրոսյանի դուստր:
Պատերազմ... գրողը քեզ տանի... որ սպանեցիր մեզ...
Լուսինե Մարության, հերոս Գարիկ Կիզիրանցը մայր
-Գև՛,հա՛սի,քանի լրիվ չեմ կերել։Տե՛ս,ես արդեն սկսել եմ։
-Եթե կարաս,արագի մեջ հասցրու մեր տուն։Տանեմ հետս,որ ջանիդ դարդ չմնա։
-Այսի՞նքն։
-Դու էս աշխարհից չե՞ս,ֆբ չունե՞ս։Կռիվ ա սկսել։Գնում եմ։Էրեխեքս ասին. «Կոմանդոս, հա՛սի»: Շուտ գնամ,որ տեր դառնամ։
Հասցրի,տարավ,բայց ուրախությունս էլ հետը։
Երդվել եմ,որ իր սիրելի《Միկադո》֊ն միայն իր ծննդյան օրերին եմ թխելու,
քանի որ մեր վերջին հեռախոսային խոսակցությունն ուրիշ անգամներ դա ինձ անել թույլ չի տալու. «Նե՜նց համով էր,Է՛լզ։ Տղերքն էլ հավանեցին։Որ գամ,էլի կթխե՞ս»...
Էլզա Կիրակոսյան, հերոս Գեւորգ Կիրակոսյանի քույր
26-27 . 09 .2020թ.
Էսօր կեսգիշերին Սաշը կփոխի էջի նկարը , երբեք նկար չէր դնում էջում,երբեք էջի նկարը չէր փոխում ,(չի սիրում սոց կայքեր,չի սիրում նկարվել), կփոխի նկարը ու կդնի եկեղեցու մոտ կանգնած նկար, ուղիղ կեսգիշերին ես կհարցնեմ թե ինչու քնած չէ ,ինչու է փոխել նկարը ,կասեմ սիրուն չես այդ նկարում ...
-Քունս չի տանում Նուն..., ...- ի հետ եմ խոսում...
Առավոտյան երբ կսկսեն հարվածել զորամասին ,Սաշը չի կարողանա արթնանալ ,երբ բոլորը դուրս եկած կլինեն շենքից, պայթյունների ձայնից կարթնանա եւ ոչինչ չի հասցնի վերցնել ,հեռախոսը կմնա բարձի տակ, կզանգի մորս կասի, որ կորցրել է հեռախոսը ,որ չանհանգստանանք ,մաման առավոտը կբողոքի հորս, որ հնարավոր չի, որ հեռախոսը կորցրած լինի մի բան այն չէ ,ես կարթնանամ այդ ձայնից ,կվերցնեմ հեռախոսս ու կկարդամ որ պատերազմ է, շփման գծի ողջ երկայնքով հարձակում,ու սենյակիցս բարձր կգոռամ.
-Երբա զանգել Սաշը ,պատերազմաաաա սկսվել...
Երկու շաբաթ հետո կասի թե ուրա հեռախոսը ,կասի որ աչքերը բացել է որովհետև զորամասը գլխի վերևում դղրդում էր ...և դա կլինի միակ բանը, որ կպատմի պատերազմից ...
44 օր կզանգի,ամբողջ պատերազմի ընթացքում կզանգի ու երբ կավարտվի պատերազմը էլ չի զանգի իմ Սաշը...
Վերջին անգամ նոյեմբերի 8֊ին ժամը երկուսին ինձ կասի, որ գնում է քնելու...
Ես մի ամբողջ պատերազմ պիտի վերապրեմ այս 44 օրում ...
Նունե Խուրշուդյան, հերոս Ալեքսանդր Խուրշուդյանի քույր
Արթնացա... դուրսը ջերմ արեւ... կապույտ երկինք... այնպես ջերմ է ծառերի կանաչը, այնպես փայլում են գիշերվա տեղացած անձրեւից մնացած կաթիլները... Ուզում եմ գրկել այսօրը այնպես, որ չգա վաղը... հուշերը գրկել ամուր... Վախենում եմ նորից կորցնել քեզ, վախենում եմ նորից վերապրել 27, 28, 29, 30...
Ալվարդ Ավթանդիլյան, հերոս Կամո Բախշիյանի կին
27-ի առավոտ ...
Մերի Սելիմյան, հերոս Արգամ Սելիմյանի մայր
Top-News.am