Ի՞նչ է ուզում հայ ժողովուրդը
Գաղտնիք չենք հայտնի, եթե ասենք, որ ՀՀ քաղաքացին սիրում է դժգոհել, բայց դժգոհում է ընկերների հետ զրույցում կամ տանը՝ կնոջ հետ զրույցում: Դժգոհում են գրեթե ամեն ինչից: Դժգոհում են, բայց այդ դժգոհությունը երբեք կամ գրեթե երբեք պատկան մարմիններին չեն հայտնում:
Աղբատար խողովակը խցանվում է, բայց ամբողջ շենքից որեւէ մեկը չի զանգում ում որ պետք է:
Չեն բողոքում, չեն դժգոհում եւ հանգիստ երթեւեկում են սարսափ սենյակներից մեկի խցիկ հիշեցնող վերելակով: Ավելին, անգամ ուշադրություն չեն դարձնում այդ վերելակից եկող ահասարսուռ ձայներին:
ՀՀ քաղաքացին երեխային նկատողություն չի անում, երբ նա պաղպաղակի թուղթը գցում է գետնին: Եւ ինչու դիտողություն անի, երբ նա էլ սիգարետը կամ դատարկ շիշն է նետում փողոց:
Հայ ժողովուրդը դժգոհում է անարդարությունից, բայց կեղծ փաստաթղթերով հայտնվում է աղքատների ցուցակում եւ պետությունից օգնություն ստանում:
Առանձին-առանձին վերցրած բոլորը կասեն, թե իրենք բարձր արժեքների կրող են, բայց նրանցից շատերն իրենց թույլ են տալիս խցկվել կիսաքանդ միկրոավտոբուս եւ գլուխն ուրիշի հետույքին դրած կամ կնոջը ուրիշի գրկին նստեցրած Ա կետից ուղեւորվում են դեպի Բ կետը:
ՀՀ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը եթե հասկանա, որ անպատիժ կմնա, ապա մշտապես կուշանա աշխատանքից եւ աշխատանքից էլ շուտ դուրս կգա:
Խնջույքների ժամանակ խմում են հայ ժողովրդի կենացը, բայց հաջորդ օրը դաժանաբար ծեծում են իրենց ազգի ներկայացուցչին միայն նրա համար, որ նա ավտոմեքենան սխալ է վարել կամ համարձակվել է կտրել ճանապարհը:
Քաջ հայ ժողովուրդը վախենում է զանգել ջրմուղ, որ հայտնի խցանված դիտահորի մասին: Վախենում են եւ վերջ:
Ինչպիսին ժողովուրդն է, այնպես էլ իշխանությունն է: Մեր ժողովուրդն իր իրավունքների մասին երբեք չի հիշում, սիրում է կրկնել՝ մեր ժողովուրդը միշտ էլ վատ է ապրել, եղունգ ունես գլուխդ քորի, որտեղ հաց էնտեղ կաց, եւ այսպես էլ ապրում է: Իսկ հինգ տարին մեկ ակտիվություն է ցուցաբերում, բայց... (ընտրակաշառքի, բաժանված գումարների մասին հոգնել ենք խոսել եւ գրել)։
Ի՞նչ է ուզում ՀՀ քաղաքացին, հայ ժողովուրդը: Այնպիսի տպավորություն է, որ ինչ որ մեկը մեր ժողովրդին կախարդել է: Միջին հային թվում է, որ իր կյանքը պետք է բարելավի բարի նախագահը, առաջնորդը, որը պետք է օգնի իրեն ոչ թե արժանապատիվ աշխատանք գտնել կամ իր բիզնեսով զբաղվել, այլ բառիս բուն իմաստով՝ կերակրել, պահել, փայփայել:
Նույն ժողովուրդը հավատում է, որ մի օր թուրքերը վերցնելու են եւ Թուրքիայի տարածքի մի մասը նվիրեն մեզ կամ էլ մեկ այլ երկիր Թուրքիայից խլելու է այդ հողերը եւ հանձնելու է Հայաստանին:
Մեր երկրի, մեր ժողովրդի թիվ մեկ խնդիրը ազգի, ժողովրդի մտածողությունն է: Անհասկանալի, տարօրինակ մտածողությունը:
Top-News.am