Շրջանավարտները նվազում են, ծախսերը՝ շատանում. Գյումրիում վերջին զանգին մեծ շուքով են պատրաստվում
Մայիսի 26-ին Հայաստանի դպրոցներում հնչելու է վերջին զանգը: 2017-ին մոտ 19 հազար աշակերտ ավարտելու է 12-րդ դասարանը:
Սովորության համաձայն՝ վերջին զանգը իր հետ բերում է ծախսերի տեղատարափ. դասղեկի, տնօրենի նվերների, ծաղիկների, «քեֆի», հագուստի եւ այլնի համար հավաքվող գումար: Վերջին շրջանում էլ ծախսերի ցուցակում ընդգրկվել է պարուսույցի, բեմի զարդարանքի եւ միջոցառման սցենարի համար նախատեսվող գումարները: Ստացվել է այնպես, որ, մասնավորապես Շիրակի մարզում եւ Գյումրի քաղաքում, շրջանավարտները նվազում են կամ ընդհանրապես բացակայում, իսկ վերջին զանգի համար նախատեսված ծախսերը շատանում, խնջույքները դառնում էլ ավելի ցնցող, չնայած այն հանգամանքին, որ, նախարարական մակարդակով, յուրաքանչյուր տարի այս ժամանակահատվածում դրամահավաքից զերծ մնալու կոչեր են հնչում:
Անդրադառնալով դրամահավաքին նշենք, որ այս ժամանակահատվածում Գյումրիում պտտվում են տեղեկություններ, որ յուրաքանչյուր աշակերտի հաշվով, վերջին զանգի ընդհանուր ծախսերի համար նախատեսվում է հատկացնել մինչեւ 150 հազար դրամ:
«Դասղեկից բացի, ծաղիկ պտի առնինք նաեւ մյուս ուսուցիչներին: Մե վարդը 1000 դրամ է, բայց էդ էրեխեքին շոր է պետք, կոշիկ ու մե անգամ կեղնի վերջին զանգ, մեկը մյուսին կնայե ու փող է, որ կծախսե»,- ասում է շրջանավարտներից մեկի մայրը:
«Լավ է, որ ասում են, թե փող մի հավաքեք, բայց, որ էդ խոսքերին տեր էղնող էլ էղնի ու չհավաքեն՝ լավ կեղնի: Ես երկու էրեխա ունիմ, մեկը 9-րդ է, մյուսը՝ 12: Մեկը վերջին դաս կենե, էն մյուսը վերջին զանգ: Սաղ փող կհավաքեն, առեւտուր կենեն, ինչղ կեղնի, որ սաղ տան մենք չտանք, բայց էլի կսեմ, որ չհավաքեն լավ կեղնի: Հաշվել եմ համարյա 200 հազար փող պտի ծախսեմ՝ թազա շոր առնիմ, վերջը տունը մարդ գուկա, չիդես որը էնես, որը չենես»,- ասում է մեկ այլ ծնող, ով դրամահավաքի հետ կապված բողոքելու ցանկություն այնքան էլ չունի:
Գյումրիում հանդիպեցինք նաեւ ծնողների, ովքեր ֆինանսապես համեմատաբար ապահովված էին, իսկ վերջին զանգը ճոխ նշելը համարում էին պարտադիր:
«Գիտեմ, որ հիմա բոլորը գումարի խնդիր ունին, բայց վերջին զանգը մե բան է, որ կյանքի մեջ մե անգամ է լինում: Պտի փորձես, ամեն ինչ էնես, որ էրեխուդ վիզը ծուռ չմնա: Կյանքի նոր փուլ է վերջին զանգը, որը պետք է ուրախ լինի»,- ասում է մեր զրուցակիցը:
Գյումրեցիներից հետաքրքրվեցինք, թե այս սոցիալապես վատ պայմաններում, երբ մեծ դժվարությամբ են հոգում օրվա հացի խնդիրը, ինչպես են կարողանում կատարել այդպիսի ծախսեր:
«Մի հնար պիտի գտնենք, անենք: Ես իմ ոսկեղենն եմ գրավ դրել, որ կարողանամ տղուս վերջին զանգի ծախսերը հոգամ: Մեր ծնողներից մեկն էլ վարկ է վերցրել, մյուսին՝ խոպանից են ղրկել, ամենքը բանմ կենեն էլի»,- ասաց որդու հետ հագուստի խանութներով շրջող գյումրեցի կանանցից մեկը:
Շրջանավարտները, պարզվում է, վերջին զանգին մեծ շուքով են պատրաստվում: Թվարկում են, թե ինչ են գնել, որտեղից եւ տխրությամբ նշում, թե ինչը չեն կարողացել իրականություն դարձնել:
«Ես ինձ համար հատուկ հագուստ եմ պատվիրել, որը հագնելու եմ վերջին զանգից հետո՝ քեֆի ժամանակ, երբ գնանք ռեստորան: Մեր դասարանի վերջին զանգը մայիսի 26-ին է, առավոտ 7-ին գնալու եմ վարսավիրանոց՝ մազերիս ու եղունգներիս համար: Հիմա ինձ կոշիկ եմ ման գալիս, բայց չեմ գտնում, դրանցից նեղվում եմ, դեռ դասընկերներիս էլ պետք է նվեր գնեմ»,- ասաց գյումրեցի շրջանավարտներից մեկը, ում հետ շրջեցինք Գյումրու գրեթե բոլոր հագուստի խանութներով:
Իսկապես, վերջին զանգը տոն է, որը պետք է նշել այնպես, որ չմոռանաս կյանքիդ ընթացքում: Յուրաքանչյուր ոք յուրովի է փորձում այն իր համար տոն դարձնել. մեկը՝ շքեղ հագուստով, մյուսը՝ թանկարժեք նվերներ ստանալով կամ նվիրելով, բայց օրվա կարեւոր խորհուրդը պետք է մնա կյանքի նոր փուլում ճիշտ քայլեր կատարելը:
Դավիթ Գասպարյան
Գյումրի