«Նոր» Հայաստանի կառավարության թիվ մեկ գերխնդիրը
Այսպես կոչված հեղափոխությունից հետո, երբ աստիճանաբար անցավ ցնցակաթվածը, հանրության առողջ հատվածը փորձում էր հասկանալ, թե որն է «նոր» Հայաստանի իշխանությունների թիվ մեկ նպատակը կամ միակ գերնպատակը:
ՀՀ քաղաքացիները փորձում էին հասկանալ, թե այդ ինչ խնդիր պետք է լուծեն, որ չեն կարողանում առանց արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների եւ խորհրդարանական բացարձակ մեծամասնության:
Ոմանք միամտաբար կարծում էին, թե գերնպատակը Արցախի խնդրի «կարգավորումն» է, բայց պարզ է, որ եթե անգամ ՀՀ իշխանությունները համաձայնեն այս կամ այն կարգավորմանը, խնդիրը լուծում չի գտնի եթե ընդհանուր հայտարարի չգան Մինսկի խմբի համանախագահող, ինչպես նաեւ մի շարք այլ երկրները:
Այնպես որ, այդ գերխնդիրը չէր կարող լինել Արցախը: Եւ մինչ հանրությունը փորձում էր հասկանալ, կռահել, իշխանություններն իրենք հուշեցին, թե որն է իրենց հիմնական նպատակը՝ Սահմանադարական դատարանի սեփականաշնորհում եւ Ստամբուլյան կոնվեցիայի վավերացում:
Առանց Սահմանադրական դատարանի եզրակացության խորհրդարանն ամենամեծ ցանկության դեպքում չի կարող վավերացնել երրորդ սոցիալական սեռ ճանաչող Ստամբուլյան կոնվենցիան:
Իհարկե, գերնպատակից բացի կան նաեւ մի շարք այլ կարեւոր նպատակներ: Բնականաբար, գերնպատակի եւ մյուս նպատակների իրագործման համար պետք է ճանապարհ հարթվեր եւ այդ շրջանակներում էլ տեղի ունեցավ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի ապօրինի կալանավորումը: Այդ շրջանակներում քրեական գործեր հարուցվեցին արցախյան ազատամարտում ծանրակշիռ դերակատարում ունեցած զինվորականների, պետության կայացմանը նպաստած գործիչների նկատմամբ:
Եւ հենց այս շրջանակներում անթաքույց փորձեր արվեցին սրել հայ-ռուսական եւ հայ-իրանյան հարաբերությունները: Ավելին, ջանք ու եռանդ չեն խնայում Երեւանի եւ Ստեփանակերտի միջեւ լարվածություն առաջացնելու եւ խորացնելու համար:
Հիմա, երբ իշխանությունների համար տեսանելի է, թե ինչպես է հանրությունը վերաբերում է Ստամբուլյան կոնվենցիային, նրանց պահվածքը դառնում է ավելի նյարդային: Մի կողմից ժողովրդի դիմադրությունն է նյարդայնացնում, մյուս կողմից ժամանակի պակասը: Նրանք շտապում են:
Շտապելով էլ ՀՀ արդարադատության նախարար նշանակեցին Ռուստամ Բադասյանին, որն էլ շտապելով աշխատանքից հեռացրեց արդարադատության փոխնախարար Տիգրան Խաչիկյանին, որը դեմ է Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացմանը:
Շտապելով էլ ՀՀ Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարարությունը, ըստ մամուլի հրապարակումների, կառուցվածքային փոփոխություններ է անում՝ ՀՀ-ում երրորդ սեռի հիմնահարցերով զբաղվող վարչություն ստեղծելու համար։
Շտապելը շտապում են, բայց սարսափում են հանրության արձագանքից եւ հաստատումը ուշացնում են, դեռ ուշացնում են: Վարչության անունն էլ այնպիսին է լինելու, որ հնարավորին չափ քիչ մարդ կռահի, թե ինչով է այն զբաղվելու՝ Հավասար հնարավորությունների ապահովման վարչություն:
Շտապելով էլ ԿԳ սուպերնախարարը երկար հանդիպում ունեցավ Կարաբինայի հետ, շտապելով էլ տրանսգենդերին հրավիրեցին ԱԺ, եւ նա մատ թափ տալով ելույթ ունեցավ խորհրդարանի ամբիոնից:
Պատահական չէ, որ ԱՄՆ-ից վերադարձած Մակունցը, որը ղեկավարում է իմքայլականների խմբակցությունը, շտապելով զանգահարում է պատգամավորներին, հանձնարարում` արձակուրդի ընթացքում անպայման կարդալ-ծանոթանալ-ուսումնասիրել Ստամբուլյան կոնվենցիան։ Այս մասին կրկին գրում է մամուլը, իսկ Մակունցը լռում է:
Բարեբախտաբար իմքայլականների մեջ պարզ եւ շիտակ մտքով պատգամավորներ կան, որոնք դեմ են Ստամբուլյան կոնվենցիային, իսկ նրանց էլ հրահանգվում է լռել եւ ձայն չհանել:
Բայց լռելով հարց չի լուծվում, եւ ինչպես երեւում է հենց այս կոնվենցիայի վավերացման փորձերն էլ դառնալու են այն վերջին կաթիլը, որը երկրում կհանգեցնի բոլորովին այլ գործընթացների:
Հակոբ Ասատրյան
Top-News.am