Քոչարյանը եւ մյուսները, իսկ ովքե՞ր են մյուսները
Ռոբերտ Քոչարյանի եւ մյուսների գործով դատավարությունը կմեկնարկի մայիսի 13-ին: Լրագրողներն, այսպիսով, այս դատավարությանը տվեցին հենց այս անունը: Իսկ ովքե՞ր են այդ մյուսները: Մենք շատ հեշտ համակերպվեցինք այդ ձեւակերպմանը։ Մյուսները մեր երկրի համար լուրջ, շատ լուրջ ներդրում ունեցած մարդիկ են:
Հայաստանում դատում են Արցախյան հերոսամարտի հերոսներից մեկին՝ Սեյրան Օհանյանին: Մի մարդու, որը հանգիստ կարող էր որպես կադրային սպա մնալ Ռուսաստանում եւ կարիերա անել: Նա ընտրեց այլ ճանապարհ. վերադարձավ հայրենիք, մասնակցեց ազատամարտին: Լինելով կադրային սպա, լինելով զինվորական լավ կրթություն ունեցող սպա հսկայական դերակատարում ունեցավ բանակաշինության գործում: Ծանր վիրավորում ստանալուց հետո էլ, մնաց բանակում: Որպես պրոֆեսիոնալ զինվորական անգնահատելի է նրա կատարած աշխատանքը բանակի բարեփոխումներում։ Ով ինչ ուզում է ասել, բայց նրա ղեկավարությամբ, երբ ՀՀ պաշտպանության նախարարն էր, նրա սառնասիրտ որոշումների արդյունքում հնարավոր եղավ կասեցնել եւ հետ շպրտել ադրբեջանցիների ապրիլյան հարձակումը: Հիմա նա «մյուս» է եւ նրան դատում են:
Դատում են նաեւ մեկ այլ զինվորականի՝ Յուրի Խաչատուրովին, որը եւս մեր բանակաշինության գործում, մեր հաղթանակներում կարեւոր դերակատարում է ունեցել:
Նա եւս շատ հանգիստ կարող էր մնալ Հայաստանից դուրս՝ Բելառուսում, որտեղ զբաղեցնում էր Բելառուսի զինվորական օկրուգի տանկային բանակի առանձին հրետանային բրիգադի հրամանատարի պաշտոնին եւ ամհոգ եւ անվտանգ կյանք ապրել։
1992թ. նա եկավ Հայաստան, նշանակվեց 2-րդ մոտոհրաձգային գնդի հրամանատարի պաշտոնին։ Ակտիվորեն մասնակցեց մարտական գործողություններին, թե Հայաստանի հյուսիսարեւելյան հատվածում, թե Արցախում:
Անձամբ մասնակցել է Գորիսի մոտոհրաձգային գնդի, Տավուշի մոտոհրաձգային բրիգադի, 1-ին և 4-րդ բանակային կորպուսների ձեւավորմանն ու կայացմանը, երկար տարիներ ղեկավարել է այդ զորամասերը, միավորումները եւ խմբավորումները։
Լավատեղյակ աղբյուրների համաձայն հենց նրա ջանքերով հնարավոր դարձավ «Իսկանդերների» գործարքը: Իսկ թե դա ինչ է նշանակում լավ գիտեն հարեւան Ադրբեջանում: «Իսկանդերներով» հնարավոր եղավ ապահովել որոշակի մարտավարական հավասարակշռություն, որն Ադրբեջանին հետ է պահում ռազմական ագրեսիայից։
Հիմա Հայաստանում այս մարդուն դատում են եւ դատում են անհեթեթ մեղադրանքով:
«Մյուսների» մեջ է Արմեն Գեւորգյանը, մի մարդ, որը այս երկրում համակարգաստեղծ եզակի պետական գործիչներից է, մարդ, որի ունակությունները գնահատել են բոլոր նրանք , ովքեր նրա հետ աշխատել են՝ անկախ քաղաքական հայացքներից:
Ասում են, որ Վանո Սիրադեղյանը հպարտանում էր, որ Արմեն Գեւորգյանին առաջիններից մեկը հենց ինքն է նկատել եւ առաջարկել նրան ավելի շատ վստահել:
Արմեն Գեւորգյանն է եղել պետական հաակարգի բազմաթիվ բարեփոխումների հեղինակը, այն համակարգի, որի նույնիսկ այսօրվա սիրողական կառավարման պայմաններում շարունակում է գորխել եւ հնարավոր է դեռևս խուսափել կոլապսներից։
Արմեն Գեւորգյանն այն պաշտոնյան է եղել, ով տասնյակ կրթված ու պրոֆեսիոնալ մարդկանց, ովքեր հայակական ստանդարտներով որեւէ շանս չունեին առաջընթացի, քանի որ ինչ-որ մեկի բարեկամը ու ծանոթը չէին, հնարավորություն տվեց կայանալու ու կարեւոր դիրքեր զբաղեցնելու։
Արմեն Գևորգյանը կարողացավ պետական ապարատում ներդներ «ոչ» ասելու մշակույթը, զսպելով օլիգարխների ու ամենզոր շրջանակների ախորժակները: Սրա մասին գիտեն նաեւ այսօրվա բարձրաստիճանները, բայց լռում են։
Հիմա Հայաստանում դատում են Արմեն Գեւորգյանին, Սեյրան Օհանյանին եւ Յուրի Խաչատուրովին: Սա մեր պետության ամենաամոթալի էջերից մեկն է։ Սա ներքին շոկ է, որի գինը դեռ հայտնի չէ։ Մենք հերոսներին ու համակարգաստեղծ պետական գործիչներին վերածեցինք «մյուսների»:
Աննա Բաղդասարյան
Top-News.am