Հայաստան-ԵՄ համաձայնագրից հետո չի՞ լինելու «ինչքան ատկատ կտաք» սկզբունքը. Նաիրա Զոհրաբյան
Հայաստան-ԵՄ համաձայնագիրը հեղափոխական, վիրահատական միջամտություն է պահանջում տարբեր ոլորտներում: Այս մասին, այսօր՝ ապրիլի 10-ին, ԱԺ-ում «Հայաստանի Հանրապետության` մի կողմից, Եվրոպական միության եւ ատոմային էներգիայի եվրոպական համայնքի ու դրանց անդամ պետությունների` մյուս կողմից, միջեւ համապարփակ եւ ընդլայնված գործընկերության» համաձայնագիրը վավերացնելու մասին» օրենքի նախագծի քննարկման ժամանակ նշեց ԱԺ եվրոպական ինտեգրման հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Նաիրա Զոհրաբյանը:
Նրա խոսքով, համաձայնագրի վավերացումը առաջին, նվազագույն քայլն է լինելու, որից հետո սկսվելու է ամենակեւորը՝ համաձայնագրի կատարումը:
«ՀՀ իշխանությունն ունենալո՞ւ է քաղաքական կամք կոռուպցիայի դեմ իրական ոչ թե իմիտացիոն պայքար մղելու համար, ունենալո՞ւ է քաղաքական կամք դատական համակարգում խայտառակ կոռուպցիան վերացնելու համար, ունենալո՞ւ է քաղաքական կամք տնտեսական մենաշնորհների դեմ պայքարելու համար: Եթե ոչ, ապա այս համաձայնագիրը մնալու է ԵՄ-ի եւ Հայաստանի ԱԳՆ-ի դարակում դրված, որովհետեւ համաձայնագիրը ենթադրում է լրջագույն, շատ դեպքերում հեղափոխական միջամտություն տարբեր ոլորտներում՝ տնտեսական մենաշնորհներ, հավասար մրցակցային պայմաններ, մաքսային ոլորտում անկանոն իրավիճակի վերացում, ներդրումների համար բարենպաստ իրավիճակի ձեւավորում, որը չի ենթադրելու իմ ներդրող, քո ներդրող, եւ «ինչքան ատկատ կտաք» սկզբունքները»,-հայտարարեց Նաիրա Զոհրաբյանը:
Նա ընդգծեց, որ համաձայնագրի իրականացումը խիզախություն է պահանջելու ոչ միայն Հայաստանից, այլեւ ԵՄ-ից՝ սելեկտիվ վերաբերմունք ցույց չտալու համար, այս կամ այն երկրի հանդեպ սուբյեկտիվ որոշումներ կայացնելու համար:
Ինչ վերաբերում է Հայաստան-ԵՄ համաձայնագրի իրագործման նկատմամբ վերահսկողությանը, Զոհրաբյանը նշեց, որ համաձայնագրի հիմնական շահառուներից մեկը լինելու է խորհրդարանը եւ բոլոր հանձնաժողովները. «Ես առաջարկեցի ստեղծել աշխատանքային խումբ բոլոր հանձնաժողովներից կազմված, նաեւ քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչներից կազմված, որը կկազմի ճանապարհային քարտեզ: Ես վստահ պնդում եմ, որ առանց քաղաքացիական հասարակության ակտիվ մասնակցության մենք ունենալու ենք ոչ միայն թերի ճանապարհային քարտեզ, այլեւ թույլ վերահսկողություն»: